Sekcja zwłok kosmity

 

W dniu 28 sierpnia 1995 roku dziesięć milionów telewidzów amerykańskich w osłupieniu obejrzało film, na których lekarze przeprowadzają sekcję zwłok kogoś, kto wygląda na pozaziemską istotę.Seria niewyraźnych, czarno-białych fragmentów weszła w skład programu dukumentalnego zatytułowanego Sekcja zwłok kosmity: Fakt czy fikcja i przedstawiała materiał filmowy rzekomo nakręcony w 1947 roku. Ostatecznie film został wyemitowany nie mal na całym świecie,wszędzie wzbudzając szereg kontrowersji dotyczącej jego autentyczności.

  Film został podobno zdobyty przez londyńskiego producenta filmowego Raya Santiliego, który podobno miał go kupić za 100 000 funtów. Po uzgodnieniu ceny, autor materiału zaoferował Santilliemu także inny "cenny materiał", nakręcony w czasach, gdy odbywał on służbę wojskową. Materiał filmowy miał przedstawiać miejsce katastrofy UFO i sekcję zwłok kosmity.Santilli zaczął organizować pieniądze na zakup materiału filmowego, do którego doszło w listopadzie 1994 roku.

  Po powrocie do Wielkiej Brytanii Santilli pokazał materiał członkom British UFO Reserch Association (BUFORA), towarzystwa zajmującego się kwestiami związanymi z UFO. Dyrektor towarzystwa Philip Mantle uznał film za unikatowy, twierdząc, że "jest to jedyny przypadek zarejestrowania kosmity kamerą filmową". W doniesieniu prasowym, Mantle ogłosił, że film został zbadany w laboratorium firmy Kodak, które potwierdziło, że film już ma 50 lat.

  Przyjrzyjmy się fragmentom analizy z autopsji. 

 

Po wejściu do sali lekarze ostrożnie dotykają ciało kosmity. W czasie rzeczywistych autopsji, ciało musi zostać poruszone przed przystąpieniem do sekcji. Ponadto, lekarze starają się lokalizować położenie organów pod skórą kosmity, jednak robią to tak delikatnie, że odszukanie w ten sposób jakichkolwiek narządów byłoby niemożliwe.

 



Po wejściu do sali lekarze ostrożnie dotykają ciało. W czasie rzeczywistych autopsji, ciało musi zostać poruszone przed przystąpieniem do sekcji. Ponadto, lekarze starają się, lokalizować położenie organów pod skórą kosmity, jednak robią to tak delikatnie, że odszukane w ten sposób jakichkolwiek narządów byłoby niemożliwe.




Kim jest postać obserwująca operację? Przed emisja filmu, Ray Santilli powiedział, że za stojącą szybą znajduje się Truman. Kolejnym etapem autopsji było nacięcie klatki piersiowej. Ponadto, kiedy w końcu widzimy już wnętrze postaci, trudno odróżnić w nim jakiekolwiek organy.



Lekarz oglądający ranę.

 Wraz ze zwiększającą się liczbą badaczy analizujących szczegóły filmu pojawiać się zaczęły nowe wątpliwości. Jedna z poważniejszych wysunięta została przez Grahama Bridsalla, wydawcę „UFO Magazine”. Postanowił on sprawdzić, czy laboratorium Kodak rzeczywiście potwierdziło, że film powstał w 1947 roku. Skontaktował się z Peterem Milsonem, dyrektorem Kodaka w W.Brytanii, który przyznał, że ze zdziwieniem przyjął treść doniesienia prasowego, w którym Mantle twierdził, że film poddano analizie w jednym z laboratoriów firmy.

Po sprawdzeniu okazało się, że żadne laboratorium takiego badania nie przeprowadziło. W rzeczywistości, osoba działająca w imieniu Santilliego pojawiła się w biurze KODAKa w Kopenhadze dopiero 5 lipca 1995 roku. Zapytała ona jednego ze sprzedawców czy kwadrat i trójkąt widoczne na krawędzi filmu oznaczają, że został on wyprodukowany w 1947 roku. Po sprawdzeniu odpowiednich dokumentów sprzedawca potwierdził, że to prawda.

Jednak sprzedawca nie wziął pod uwagę, że podobne oznaczenia mogły , zostać nałożone na film także w 1927 czy 1967 roku. Ponadto, Peter Milson zwrócił uwagę na fakt, że „data produkcji filmu musi pokrywać się z datą, kiedy film został nakręcony lub wywołany”. Wobec wątpliwości dotyczących autentyczności materiału, Kodak wysunął propozycję przeprowadzenia jego analizy. Aby spełnić kryteria testu, potrzebne były dwie klatki z filmu, jednak do momentu jego telewizyjnej premiery w sierpniu 1995 roku nie zostały one dostarczone do laboratorium.

  Dr T. Jansen, dermatolog, próbuje wykazać, że film przedstawia sekcję zwłok dziewczynki, która zmarła w wyniku rzadkiej choroby genetycznej. Nie potrafi on jednak wytłumaczyć, dlaczego lekarze mają na sobie kombinezony zabezpieczające oraz skąd wzięła się ogromna rana na prawej nodze.

   Scenę autopsji kończą ujęcia odpiłowywania czaszki i wyjęcia mózgu. Jednak ujęcia te przedzielone są cięciem, tak więc widzimy jedynie przystąpienie do piłowania czoła, a następnie od razu wyciągania mózgu. Trey Stokes, hollywoodzki specjalista od efektów specjalnych, uważa, że filmowanie zostało przerwane w celu włożenia „mózgu” do czaszki. Pozostaje jedynie pytanie, czy materiał filmowy jest autentyczny?